Xavier Adams, °04/10/1942, in Koninksem (deelgemeente van Tongeren) in Nederlandstalig België, vader schrijnwerker met boerse omgangsvormen, moeder een zwaar getraumatiseerde dochter van een afwezige, gebrekkige en onverantwoordelijke vader en van een moedige en bijdehandse moeder.
Ik had een moeilijke jeugd in de beknottende atmosfeer van een hoofdzakelijk agrarisch, bekrompen katholiek dorpje. Eigen interesses werden van jongs af aan afgeblokt door de rigide kerkelijke dominantie eerst via dorpskapelaan en -pastoor nadien ook via het door dezelfde zuil aangeboden of beter verplicht ‘vrij’ katholiek onderwijs.
I started my high school education in 1954 with little or no idea of the meaning and place of the various learning subjects. All in all many languages (Latin, Greek, Dutch, French and also an hour of English and German) and less scientific directions. And what was their usefulness? I had little or no idea. Of the languages, of course, I knew they were a means of easier access to the culture of non-native speakers or long past civilizations.
After a career as a teacher and author of atlases and three series of history textbooks, I still felt dissatisfied and unsatisfied with the meaning of the subject of history. It became almost an obsession: explaining and understanding man and planet using the Christian view of life through mainly 5,000 years of history fell short.
My "faith" in "Flemish Catholicism" backed up by the teaching of rather unworldly spiritual teachers from the neighboring college gradually led me to an atheistic or rather agnostic attitude to life. I learned that different religions also held different views that sometimes completely contradicted each other. The other "divine" explanatory models (Islam, Judaism, Hinduism, etc.) were not satisfactory either.
Sinds de jaren ’90 heeft de wetenschap een enorme groei in kennis meegemaakt. Na mijn vertrek uit het onderwijs (1995-’96) had ik de vrijheid om mij te blijven wijden aan onderzoek. De uitdaging voor mij persoonlijk was om eerst een brede algemene basiskennis op te bouwen, gevolgd door specialisatie. Een goed begrip van de volledige reikwijdte van menselijke kennis is essentieel. Het ontwikkelen van deze kennis, gecombineerd met een groeiend besef van het belang van de verschillende aspecten ervan, is cruciaal voor het plaatsen van de mensheid binnen een kosmisch referentiekader.
I have delved into the different facets of the cosmic event: chemically, investigating what elements the cosmos consists of, and biologically, investigating how life arises from these chemical elements. So far, life has been proven only on our planet, but it seems likely that soon - within a few years - we will discover life in other places in the universe. Life there may take surprising forms, influenced by geographical and climatic factors, and sometimes even by chance events such as asteroid impacts.
Science is leading us toward a more rational understanding of the cosmos, the earth, life and ourselves. In the last 25 years, there has been increasing doubt about existing scientific knowledge. The origin of the cosmos, for example with the Big Bang, is dated to 13.82 billion years ago.
The realization of the unique life on our planet (from about 4 billion years) is the next step (chemistry becomes biology) with its incredible evolution in which the provisional end point is ourselves, man, homo sapiens.
In die evolutie van het leven op aarde (een kleine 4 miljard jaar), de enige planeet waar tot hiertoe leven vastgesteld werd, verschijnt de mens vrij laat op het toneel. Indien we het leven beginnen op 1 januari van een kalenderjaar dan verschijnen we pas om 11 uur ’s avonds op 31 december als voedselverzamelaars-jagers en pas om 23 u 58’ werd de landbouw uitgevonden. In de laatste 60 seconden voltrok zich dan ons hele verhaal dat we ‘geschiedenis’ noemen. Die allerlaatste ogenblikken is alles wel heel snel opgeschoten… In deze eindfase leerden we met elkaar spreken, abstract denken en zo alsmaar sneller kennis doorgeven.
Eigen ervaring leert dat het voor ons, die de menselijke geschiedenis samengebald in ca. 6000 jaar bestudeerd hebben, totaal onmogelijk is om zich een beeld te vormen van de tijd van de geschiedenis van het leven op aarde en de geschiedenis van onze aarde zelf, zonnestelsel, melkweg en het hele universum. En feitelijk geldt dat voor ieder mens. Archeologen, sedert de tijd dat ze interesse kregen voor deze vragen, hebben eigen namen ontworpen om de duur van de tijdsfasen weer te geven. Vooral de laatste paar eeuwen werden namen bedacht (bijv. in verband met de vindplaats) en zo ontstond geleidelijk een indeling, die nog steeds aanpassingen krijgt. Men spreekt van Eons, Eras, Perioden enz. zonder deze begrippen voldoende te kaderen. We proberen dit even te verduidelijken met behulp van de huidige (ze wordt aangepast naargelang de stand van het wetenschappelijk onderzoek) aardse (met ontwikkeling van het leven en de mens) en vervolgens ook kosmische tijdlijnen.
Maar jongeren, zowel jongens als meisjes, begrijpen meestal niet wat en waarom ze leerstof bestuderen, want die is verdeeld in veel vakjes. En ieder vak verdedigt zijn eigen belangrijkheid. De onderlinge samenhang met andere vakken wordt onvoldoende verduidelijkt. En leerkrachten verdedigen natuurlijk ‘om den brode’ meestal het eigen zaligmakende vak. Onderwijsdeskundigen zouden best werk maken van een nieuwe onderwijsvisie en bijbehorende leerplannen.
